Magisch Myanmar

Magical Myanmar. 

Nieuwjaarsdag 2014, na een geweldige oud jaar s nacht in bangkok, was het voor ons tijd om na te denken over onze volgende bestemming.

Gevalletje luxe probleem, werd het 1 van de eilandjes het dichtst bij bangkok zoals koh kut of koh chiang, of zouden we toch voor Myanmar gaan..

Emiel vertrok de 7e s avonds weer vanaf bangkok naar huis, en wij hadden nog even tijd, dus we hebben onze opties even bekeken.

Voor Myanmar ben je een visum nodig, aanvraag duur via internet 3 dagen, aanvraag duur myanmar ambassase in bangkok, 1 dag.

Je kunt ook kiezen voor 3 dagen, als je hier de tijd voor hebt.

Omdat we op 1 January niks konden beginnen omdat de ambassade gesloten was, besloten we een klein gokje te nemen.

2 January s ochtends direct naar de myanmar ambassy, voor een dag visum.

Omdat je hiervoor moet bewijzen dat je diezelfde dag nog gaat en je een retour visum moet aantonen, hebben we onze vluchten met air asia geboekt voor diezelfde avond nog vertrek, er vanuit gaande dat het visum gewoon zou lukken.

We hadden al gelezen dat er altijd een lange rij staat bij de ambassade voor openings tijd, en idd toen we een half uur voor opening aankwamen stond er al een lange rij alsof er kaarten voor een marco borsato concert verkocht werden.

Alles verliep lekker soepel en redelijk snel, al met al hadden we na ongeveer 2 uurtjes de aanvraag ingediend, en konden we s middags onze paspoorten met visum weer ophalen.

Dit verliep ook allemaal snel en handig en hoppa visum Myanmar in de pocket!

En door.... Richting airport voor de vlucht van Bangkok naar Yangon, een van de grote steden in Myanmar.

Na een korte vlucht aangekomen te zijn in Myanmar, de place of al places komen we gewoon bekenden uit Zwolle tegen! Bleek dat ze zelfs in hetzelfde vliegtuig zaten.

Wereld is klein..

Myanmar is trouwens duurder dan andere aziatische landen, dus als je echt op een budget reist, hou er dan rekening mee dat je vergeleken met andere landen veel betaald en weinig krijgt.

Wij hadden zoiets van eerst zien dan geloven, dus gewoon normaal hotel geboekt, geen cheap ass hostel, ook geen top klasse, want we geven niks om die luxe (behalve in Myanmar bleek toen we bij ons hotel aan kwamen )

Goejendaaag wat een kroam, serieus, we hebben veel van de wereld gezien, van smerige hostels tot guesthouses, tot creapy hotels en we zijn tevreden met weinig maar wat we bij dit hotel aantroffen ging alle boekjes te buiten, er was gewoon niks goeds aan dit hotel, niks, nada, 0, zero, alles was smerig, vies, kapot, muf, schimmel, wat een zooi, die lui zien het gewoon echt niet of het hotel word plat gegooid.. 

Omdat het laat was en we verder niks konden zijn we maar gewoon gaan liggen en slapen, maar 1 ding wisten we wel, we gaan voor goede midden klasse hotels in Myanmar.

Volgende ochtend zijn we naar de schwedagon Pagoda gegaan, een must see in Yangon.

Dit is een enorm Buddhists tempel complex, erg mooi en er hangt een hele relaxte sfeer.

Mannen en vrouwen moeten knieen en schouders bedekken, dus allemaal een mooi rokje aan, ook de mannen :)

Toen we binnen kwamen leken we wel popsterren, echt iedereen keek ons aan, wouden foto s maken van ons en maakten complimentjes.

Zowiezo in heel myanmar hadden we echt enorm veel bekijks, en werden we echt tot beschamend aan toe op handen gedragen.

De mensen zijn zo ongelofelijk puur en lief, heel bijzonder.

Anyhoe, die tempel is echt de hotspot van yangon,kunnen er een heel verhaal van maken, maar zulke dingen moet je gewoon zien, dus check foto s ;)

Daarna super lekker gegeten bij restaurant Continental, op ongeveer een km van de tempel. We hadden trek dus zijn een taxi ingestapt, gezegd dat we wat lekkers wouden eten, en die kerel heeft ons vervolgens hier afgezet..

Uiteindelijk die nacht hebben de nachtbus genomen naar Bagan.

De bussen in Myanmar inclusief de rijstijl van de chauffeurs zijn zoveel beter dan die in Thailand en Laos.

Slapen in zo n nachtbus doe je natuurlijk niet echt, maar een beetje wegtukken gaat prima, ondanks de enorme kou!

Buiten was het rond de 10 graden, en daarbij hebben ze die airco in die bussen zo enorm koud staan! De locals zaten gewoon met winterjassen en mutsen in de bus! 

Na een rustig ritje van ongeveer 10 uur kwamen we om 04.00 s ochtends aan in Bagan, waar we een taxi namen naar ons guesthouse.

Een beter ontvangst om 4 uur s nachts kun je niet krijgen, we kwamen aan met de taxi, de receptionist net ontwaakt uit zijn rem slaap deed er een kwartier over om onze paspoorten te ontcijferen, maar service gericht als ze zijn, hij had voor ons een single room geregeld, extra matras er op gegooid, zodat we konden slapen!

Helemaal geweldig, normaal kun je inchechen vanaf 14 of 15.00, maar zonder te vragen had hij dit voor ons geregeld.

Na een paar uur slaap was onze eigen kamer gereed, die ook prima in orde was, heerlijk!

Om de prachtige omgeving van Bagan te verkennen met alle bijzondere tempels, kun je het best een fiets huren, of nog beter, een electrische accu fiets/brommer.. In ieder geval iets wat daar tussen in zit.

Zo gezegd, zo gedaan.. Daar ging het stel ongeregeld heen, om vervolgens na 1 tempel, een beetje onbenullig rijgedrag door struiken, doorns en kiezelweggetjes, na ongeveer een half uur weer terug te keren met een lekke band met 4 grote gaten erin.

1 - 0 voor Jo.

Moet dan altijd weer zo zijn dat ik Lion volg op zijn wegwijs kunsten en ik met de lekke band zit. Foutje moet kunnen, maar ik voelde me wel super schuldig naar die lieve mensen toe, dus we hebben ze maar een leuk souvenir van ons gegeven voor het ongemak.

Ze waren super aardig, kon gebeuren, no worries.

Tijd voor poging 2. 

Deze poging 2 hebben we ze ongeveer een halve middag vol gehouden.

We hebben prachtige tempels gezien, door dorpjes gecrost, lieve mensen en kinderen ontmoet, skik gehad, op een heerlijk terras met uitzicht op het water gezeten, en toen de middag voorbij was, was het tijd om weer terug te snorren.

Onze acco vinden was een beetje lastig door de wirwar van kleine straatjes, maar na her en der vragen kwamen we op de juiste route, die helaas langs een pad van dikke stenen en keien ging.

1 + 1 = 2... Weet niet hoe ik het voor elkaar krijg, maar lekke band nummer 2 was een feit.

Daarvoor zeiden we nog dat we rustig aan zouden doen, want 2 keer een lekke band zou echt niet kunnen..

Balend als een stekker kwamen we weer aan kakken bij onze acco.. Aangeboden om er voor te betalen wouden ze niks van weten, maar toch maar even een donatie gedaan voor nog meer ongemak.

Later konden we er uiteraard hard om lachen, maar blijft lullig ;)

Bagan zelf is echt een heerlijke serene plaats met een fantastische omgeving, een hele relaxte sfeer met de vriendelijkste mensen die we ooit hebben ontmoet.

We konden ons helemaal vinden daar, heerlijk z on sfeer, een van de redenen dat wij het Buddhism zo interessant vinden en enigsinds zover dat in onze leefomgeving en maatschapij kan, hierna te leven.

Na Bagan was het tijd voor een busritje van ongeveer 4 uur naar onze volgende, en tevens eindbestemming Mandalay.

In Mandalay zijn ook weer mega veel tempels te vinden, maar op een gegeven moment lijkt het ook allemaal op elkaar, dus de middag dat we aankwamen hebben we mooi gerelaxed in ons hotel, waar we een super grote relaxte kamer hadden, met een uitzicht over de hele omgeving.

De volgende dag zijn we de highlights gaan bekijken in de omgeving van het paleis en de tempel op de heuvel.

Erg mooi om te zien, geen idee meer hoe het allemaal heet, maar we hebben de prachtige foto s :)

Uiteraard hadden wij weer een bizare taxi chauffeur, keiharde muziek, engels onverstaanbaar, machtig schreeuwen, en een pittige rijstijl, dat wisten we al toen we met hem de stad door gingen, en de heuvel met de tempel op stoven, maar de volgende dag toen hij ons naar het vliegveld bracht werd dit wel iets te ernstig duidelijk.

Blijkbaar hield hij wel van een competitie op de weg met andere drivers, leuk en aardig maar dat doe je maar als je alleen in de auto zit! Op een gegeven moment gingen we zo hard en tegelijk zo onbenullig dat het angstaanjagend was, en Lion zo boos werd op die gast en tegen hem schreeuwde dat hij NU langzamer moest gaan rijden en dat we niet van plan waren om die dag de pijp uit te gaan.

Daar schrok hij enorm van, en het was meteen over, van allerlei excusses en aangekomen bij het vliegveld gaf hij zijn geluksarmbandje wat hij om de spiegel heeft hangen aan Lion.

In Azie zie je dat heel vaak, dat ze iets aan de spiegel hebben gangen voor goed geluk en tegen ongelukken. Dit kan van alles zijn, van armband tot zonnebril, van foto tot dobbelsteen.

Vervolgens op het vliegveld was het moment van afscheid nemen van Emiel aangekomen :(

Omdat Emiel met een andere vlucht vloog omdat hij naar Bangkok Suvarnabimi moest voor zijn vlucht naar Nederland en wij naar Bangkok DonMuang vlogen voor onze doorvlucht naar Maleisie en Emiel nog niet kon inchecken omdat zijn vlucht later ging, was het na 3 fantastische weken tijd om afscheid te nemen.

Klinkt misschien raar, maar was toch wel even heel erg wennen en appart om afscheid te nemen.

3 weken lang samen gereisd, en Emiel heeft natuurlijk ook een stukje vertrouwdheid en bekendheid meegenomen vanuit Nederland.

Het is echt fijn om na lange tijd weer iemand te zien die je door en door kent, je geschiedenis kent, je maar aan hoeft te kijken en weet wat je bedoeld, in Australie hebben we hele leuke contacten opgedaan en vrienden gemaakt, maar het kost tijd om een echt hechte vriendschap op te bouwen zoals je dat met je vrienden in Nederland hebt.

Maar goed de tijd vliegt echt voorbij, dus voor we het weten zijn we ready voor onze nederland vakantie eind dit jaar /begin volgend jaar :)

Op dit moment zijn we alweer druk bezig met van alles en nog wat in Perth, Australia, daarover later meer, eerst nog het verslag van ons vervolg van de reis, maleisie, borneo en de malediven... Word vervolgd...

Fijn weekend allemaal!

Veel liefs,

Lion en Jolanda